Το Τοπίο σε Κίνηση της Ειρήνης Μίγα, είναι ένα έργο τέχνης που ανταποκρίνεται στο χώρο. Συνδυάζοντας ζωγραφικά και γλυπτικά στοιχεία, απεικονίζει ένα διαρκώς εξελισσόμενο τοπίο. Εμπνευσμένο από το στροβιλισμό ενός φύλλου στον αέρα, το έργο αποτελεί οπτικό και εννοιολογικό φόρο τιμής στην έμφυτη ομορφιά και φυσική αρμονία της απειλούμενης χλωρίδας της Κρήτης.
Αντλώντας έμπνευση από το «Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας», κάθε ένα από τα πέντε τμήματα του έργου αναδεικνύει ένα ή δύο συγκεκριμένα είδη λουλουδιών και φυτών που είναι ενδημικά στην Κρήτη και γνωστά για την κρίσιμη κατάσταση διατήρησής τους, εστιάζοντας την προσοχή μας στην ευαίσθητη ομορφιά τους και την επείγουσα ανάγκη για την προστασία τους. Ξεκινώντας από τα δεξιά και περπατώντας προς τα αριστερά, το πρώτο τμήμα παρουσιάζει το Nepeta sphaciotica (Labiatae), το οποίο εντοπίζεται στα Λευκά Όρη και ανθίζει τον Αύγουστο.
Το δεύτερο τμήμα παρουσιάζει το Callitriche pulchra (Callitrichaceae), που εντοπίζεται στο νοτιοδυτικό ήμισυ της Γαύδου.
Το τρίτο τμήμα απεικονίζει το Anthemis glaberrima (Compositae), που φύεται ανάμεσα σε ασβεστούχα παραθαλάσσια βράχια, μόνο στις νησίδες Ήμερη και Άγρια Γραμβούσα της Δυτικής Κρήτης.
Το τέταρτο τμήμα αναδεικνύει δύο είδη: το Bupleurum kakiskalae (Umbelliferae) και το Convolvulus argyrothamnos. Το πρώτο εντοπίζεται στο Φαράγγι της Σαμαριάς και τα Λευκά Όρη, κι για να καρπίσει περνάει μεγάλο διάστημα, έως 12 χρόνια. Το δεύτερο εντοπίζεται στα Φαράγγια της Σαμαριάς και της Ρόκκας, και φυτρώνει μεταξύ Ιούλιο κι Αύγουστο.
Το πέμπτο και τελευταίο τμήμα του έργου, παρουσιάζει τα εντυπωσιακά άνθη του Dianthus juniperinus kavusicus (Caryophyllaceae), το οποίο ανθίζει τον Ιούνιο σε ασβεστολιθικούς βράχους της ανατολικής Κρήτης.
Η πρακτική της Μίγα χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και αντιστέκεται σε αυστηρά όρια. Ξεδιπλώνεται στη διασταύρωση πολλών τεχνικών, όπως το σχέδιο, η ζωγραφική και η γλυπτική. Τα κυρτά μαύρα μεταλλικά πλαίσια του έργου μοιάζουν με την κίνηση ενός φύλλου που στροβιλίζεται στον αέρα, δημιουργώντας ασφαλή χώρο για διαφορετικά είδη φυτών μέσα σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο.
Δυναμικές και λεπτές ζωγραφικές χειρονομίες αναδεικνύουν την εγγενή κίνηση μέσα στα πέντε τμήματα του έργου. Χρησιμοποιώντας υλικά όπως ακουαρέλες και γραφίτη, τα οποία παραδοσιακά χρησιμοποιούνται σε απεικονίσεις βοτάνων, αλλά με μια ανατροπή και ρευστότητα, η καλλιτέχνιδα τονίζει την επισφαλή ύπαρξη αυτών των ειδών. Χειροποίητα κεραμικά στοιχεία που απεικονίζουν πέτρες, φύλλα και μικρά κλαδιά, δίνουν ζωή σε αυτά τα ενδημικά φυτά, αντανακλώντας την παρουσία τους σε διάφορες περιοχές του νησιού. Αυτή η συμφωνία σε κίνηση εμπλέκει τους θεατές σε έναν διάλογο τόσο με τα ζωγραφικά όσο και με τα γλυπτικά στοιχεία του έργου.
Μέσω της επιτακτικής ανάγκης της εποχής αλλά και της ευρύτερης περιοχής στην οποία ανήκει το έργο, η διαδρομή αυτή συνδέει τους θεατές με το φυσικό περιβάλλον του τόπου. Το Τοπίο σε Κίνηση παρουσιάζει ένα όραμα για την προστασία της φύσης εξαρτώμενο από κοινό σεβασμό και φροντίδα για το περιβάλλον. Μας προκαλεί να εμπλακούμε συναισθηματικά και νοητικά με την επείγουσα ανάγκη για συλλογική συνείδηση, αφιερωμένη στη φροντίδα και τη διαφύλαξη της ευαίσθητης ισορροπίας της ανεκτίμητης φυσικής κληρονομιάς. Αναδεικνύοντας την ευθραυστότητα και την ομορφιά της χλωρίδας του νησιού, η Μίγα μας υπενθυμίζει ότι είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου ακόμη και τα πιο ευαίσθητα οικοσυστήματα μπορούν να ευδοκιμήσουν.
