Το έργο «Δον Κιχώτης» δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του 1ου Συμποσίου Τέχνης (1988)
Για τον εικαστικό Θεόδωρο (1931-2018) η γλυπτική είναι μια μορφή δημόσιας επικοινωνίας μεταξύ του καλλιτέχνη και του θεατή. Τα έργα του Θεόδωρου, τα οποία χαρακτηρίζονται από τον ίδιο ως μορφές παρεμβατικής επικοινωνίας, ενσαρκώνουν τις παιγνιώδεις αρχές του Ντανταϊσμού όπως αυτές εκφράζονται και αναζωογονούνται μέσα στο ελληνικό πνεύμα. Το έργο «Δον Κιχώτης» δίνει έμφαση όχι μόνο στο εικαστικό ιδίωμα του Θεόδωρου αλλά και στην ουσία της ιστορίας του ομώνυμου λογοτεχνικού ήρωα του Θερβάντες. Η επισφαλής οριζόντια ισορροπία έρχεται σε αντίθεση με τη σταθερότητα του κάθετου εκκρεμούς δημιουργώντας μια κατάσταση στάσης-αντίστασης, κίνησης-ακινησίας, η οποία απομυθοποιεί τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα των παγκόσμιων φαινομένων. Για τον καλλιτέχνη η ευαίσθητη αυτή ισορροπία συμβολίζει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνεπώς προσδίδει στο έργο έναν βαθύτατα υπαρξιακό χαρακτήρα.
